YAZAR
Değerli mücadele arkadaşlarım, aziz yoldaşlarım!
Devrimcilik bir ömür sürer, gençlikte mücadele beş dakika. Bu tanımlamayı beş dakikanın gündelik yaşamdaki “anlamsızlığını” bilerek kullanıyorum. Çünkü gündelik yaşamda “anlamsız” olan zamanın TGB’nin tarihindeki anlamı derindir. Hakikaten her aşamasında mücadele ettiğim TGB’nin on yıllık tarihini beş dakika gibi yaşadım. Şair bir şiirinde, hapisanede bir günün bir sene gibi geçtiğini söylemişti. Ben de şunu söylüyorum: TGB’de on sene, beş dakika gibi geçiyor.
Beş dakika TGB’ye çok uygun bir tanımlama. Beş dakikada yaşanan bir ömür… Bir ömür beş dakikada yaşanır mı? Bu soru TGB için en anlamlı sorulardandır. Dünyanın bütün filozoflarını toplayın, bu soruya verecekleri yanıt bellidir: yaşanmaz! Çünkü o filozoflar TGB’de mücadele etmedi. Bir TGB’li ise bir ömrün beş dakikada yaşanabildiğini bilir.
Doyumsuz, karşılığı olmayan bir tattır TGB’de mücadele etmek. Bu yüzden su gibi akıp giden bir zamanla ifade edilebilir ancak. Beş dakika su gibi akıp giden bir zamandır. Beş dakikanın bir ömürle eşitlenmesi ise, TGB’nin büyük sırrı.
Ancak hayat beş dakika değil. Bu işin zorluğu da burada devreye giriyor. TGB’de mücadele edenler için su gibi akıp giden zamanın dışına taşmak, sudan çıkmış balığa çevirebiliyor bizi. Balık sudan çıkınca ölür. Bir devrimci için bu seçeneksizliği aşmanın sırrı ise, ömür boyu mücadeledir. İşte TGB’nin ikinci sırrı budur.
Hayat kişesel tarihimiz açısından bir ömürle ifade edilebilir ancak bu ifade eksiktir. Çünkü bir ömür içerisinde insanlık tarihinin bütün tecrubeleri var. Bizim algımıza, yönelimimize ve sahiplenme duygumuza, türsel doğamıza etki eden bütün gelişmeler bir ömrün çok ötesini işaret ediyor. Bir kere bile yüzünü görmediğimiz halde her bir insanın hayatı yeniden üreten enerjisi bir insan ömrünün üzerine eklenen tuğlalar gibi yükseliyor.
Devrimciliği bir ömür sürdürme zorunluluğu, tuğlaları tarihin dönen tekerleğinin ritmine uygun düzmek için zorunluluktur. Hayatın sınırlarını bir ömrü aşan bir genişliğe ulaştırmak ömür boyu devrimci olmakla mümkündür. İşte, TGB’de verilen mücadelenin tecrubesi içerisinde yoğurulmuş bir ömür, her insana hayatın bu gizli sırrını kavratmak açısından, dünyayı değiştirmek için yeterlidir.
Ben devrimci hayatım boyunca dünyayı değiştirebileceğime inandım. Çünkü bu dünyada mutlu olmadım. Bu yabancılaşmış ilişkiler, bu çoraklaşmış yeryüzü, bu insanı insani olanın dışına iten sistem, öfkemi bileyledi hep. Dünyayı “cennet” yapmak insanlığın büyük ütopyası… Bu gerçekleşmesi mümkün ütopya için, dünyayı değiştirebilme inancı, hepimizi ayakta tutan büyük keşif… Bu keşif en ayık yanımız. Ve TGB bu keşfin cesaret mekanizması.
Dünyayı değiştirme inancını ve cesaretini TGB’de aşıladım. Gittiğim yere bu inancı ve cesareti götürüyorum. Geride de onu bırakıyorum.