"Sen inmedin, seni indirdiler o mezbeleye;Sen ölmedin, seni öldürdüler zavallı kadın..." T.Fİlin ve Segal o meşhur kitaplarına "İnsan bir devdir" cümlesiyle başlarlar. Güçlü elleri, ayakları, kolları, kanatları, yüzgeçleri, gözleri ve kulakları olan bir dev... Yapılmayanları yapan, görülmeyenleri gören, duyulmayanları duyan, gidilmeyenlere giden, koşulmayanları koşan, yüzülmeyenleri yüzen, dağları delen, coşkun sellerin önüne geçen, yeryüzünü cennete ve cehenneme çeviren dev...İnsanlığın en şanlı filozofları o devi anlatır. En büyük şairler, en güzel şiirlerini o deve adamıştır. İsimleri bütün coğrafyayı kaplayan alimler o dev için çalışmıştır. Sayfaları gök kubbeye değen kitaplar o dev için yazılmıştır. Yeryüzünün bütün yemişleri o deve sunulmuştur. Eski ve yeni bütün tanrılar çatırdayan düzenlerini o dev için kurmuştur.Aristophanes Yunan Mitolojisinde sevgiyi karanlığın doğurduğunu söylemişti. "Karanlık, derin göğsüne Erebos'un / bir yumurta bıraktı, mevsimler geçti / ve sevgi doğdu birden bire, özlenen / parıldayan, altın kanatlı sevgi..." Karanlığın bağrında doğan sevgi ve sevgide doğan dev... Şimdi sevgi bağrından karanlığı doğuruyor. Sevginin toprağa damlayan kanından doğuyor karanlık. Ölüm sevgiye kılıf oluyor. Asıl şimdi "ateş Kerem, tutuş Kerem, yan Kerem". Asıl şimdi yan Kerem!Artık sevgi, uğruna çileyi göze alacak kadar değerli değil. Sevgiliye kavuşmak en derin özlem değil. Artık dev sevgiden muaf günlerini yaşıyor. Artık dev eline kan bulaştırıyor.Yoksa o dev Homeros'un vahşi bir ırk olarak tarif ettiği, korkunç görünümlü ve çok güçlü efsanevi devler ırkı olan, Uranos ve Gaia'nın toprağa akan kanından doğan Gitantlar mıydı?Cemil GÖZEL