“Korkudan içeri kaçan bir aile, bir odaya sığınıp beklemeye başladı."20 Temmuz Pazar - Aydınlık gazetesiKim top sesleriyle uyanmaya alışkın olabilir? Ve ya kimlerin çocukluk oyuncağı 6.5 mm’lik mermiler olabilir?Nazım sesleniyor şair diliyle: “Efendiler kıymayın çocuklara!” Ama Kubbetüs Sahra’ya çarpan bu ses, pek de yankı bulmuyor Tel Aviv’in siyonist-emperyalist merkezlerinde! Komşularının sahura roket gürültüseyle uyanmasından pek de memnun olmayan İsraillilerin protesto sesleri de boğuluyor zeytindağından geri dönüyor. Fakat bu çığlıklar kesinlikle boşa değildir ve bir gün mutlaka siyonistlerin sırça köşklerini darmadağın ederek emperyalist merkezlerdeki iskarpinli, fraklı salon eşkıyalarına kaçacak delik aratacaktır.Emperyalizmin son atağı ile geç gelen baharKan gölüne çevrilen Ortadoğu’da hakikaten baharın gelişi yaklaşıyor. Amerikan güdümlü yıkıcı ve bölücü terörü ezen Suriye, teröre karşı dişe diş dövüşen Irak’ı görüyoruz. Öte yanda Mısır’da gerçekleşen halk hareketi ve sonuç: devrim ezilen dünya Nasırları, Bolivarları, Mustafa Kemalleri yeniden keşfediyor. İran ise emperyalizme karşı dik duruşuyla bölgenin garantörü. Ülkemizde benzer bir tabloyu yaratmak üzere mafya tarikat zümresi birbirine düşmüş, yeni bir halk hareketinin arifesindeyiz. İşte bu koşullarda emperyalizmin IŞID hamlesinden sonraki yeni ve son atağı İsrail’in Gazze saldırısı. ABD’nin bölgede çıkmaza girdikçe alışılageldik yöntemi olan, bölge karakolu İsrail’i harekete geçirme girişimi 2006 yılında fena patlamıştı. Lübnan Hizbullah’ı halkla bütünleşerek İsrail’e unutamayacakları bir yenilgi tattırmıştı. Bir yandan filistin halkının unutulmaz mücadele geleneği, 40 yılı aşkındır süryanistlere kök söktürüyor, yeni intifadalar kapıda. El Fetih ve Hamas örgütlerinin bu kritik zamanda el ele vereceğine ilişkin işaretler de mazlumlar dünyası için umut vaad edici.Ortadoğu'nun kokuşmuş rejimleri ile Filistin Sorunu Suudi Arabistan ve türevi ülkeler ise sahte göz yaşlarının ve tiksinti verici kınama mesajlarının ardında İsrail’le işbirliği yapmada ısrarcı davranıyor. Katar, Bahreyn gibi ülkeler kervanında elbette Türkiye de var. Milletimizin şerefinin beş paralık etmeye çalışan AKP İsrail’le hiçbir ikili anlaşmasını iptal etmeyerek, kürsülerde Tayyip Erdoğan ağzıyla antisemitizm yapmayı sürdürüyor. Sözde rakipler Ekmeleddin İhsanoğlu da BM’yi göreve çağırmak dışında bir şey söylemiyor. Demirtaş’ın alakası bile yok. Emperyalizmin ‘insan haklarıcılığı’ İsrail namluları karşısında susuyor. Çünkü özünde o namlulara ‘demokratik’ nağmeleri düzmekle meşgul. Neoliberalizmin figuranları Filistin’de ölen çocuğa ‘sonsuz özgürlük’ vaad ediyor. Suudi ya da İhvan karışımı model de huzurlu bir ölüm sunuyor. Yeter ki Suudi saraylılarının altından çeşmeleri dolar akıtmayı sürdürsün. Tarihin tunç yasası işliyor. Gericilik ve emperyalizm kol kola giriyor. Kokuşmuş rejimler kökleri, 1916’lara Sykes-Picot anlaşmalara dek uzanan ihanet şebekeleri paşayı kurtarma derdinde olsun, biz gazzeli çocuğa geri dönelim.Tanklara atılan taşlarFilistin’in mücadele geleneğinden söz açınca o anıtlaşan kareler gözler önüne geliyor. İsrail tanklarına taşla karşı koyan Gazzeli çocuk bunu yapmayı, eline silahı alıp Ebu Ammar’a katılan ağabeyi ve ya Halid’in resmini kutsal bir obje gibi taşıyan ablasından ve ya Altı Gün Savaşları’na Dr. George Habaş’la birlikte katılan amcasından öğrendi. Aksi halde plajda oynarken ölebilir, saklambaç oynarken bir arkadaşını bir daha hiç bulamayabilirler. Bu tip bir tehlikkenin kol gezdiği Ramallah sokaklarında işte bu yüzden yıllardır saklambaç yerine İntifada oynanıyor. Oyunların en ölümcülü fakat en kutsalı. Teslim olmayanların yoluMısır’da üniversteden mezun olmayı dahi beklemeden doğduğu topraklar için savaşa katılan Ebu Ammar Filistin’de bulunan tüm siyasi yapılar içinden en yaygın ve etkin olanı El Fetih’i çıkarttı. Ve pek çoğunu Filistin Kurtuluş Örgütü çatısı altında birleştrdi. İlmek ilmek ördüğü, adım adım büyüttüğü F.K.Ö’yü Nasır’la birlikte Arap Birliği’ne katarak neredeyse devlet satüsüne kavuşturdu. BM toplantısında konuşan Ebu Ammar resmi kaynaklara göre bir devleti temsil etmeden BM toplantısına katılan tek liderdi. Gazze’nin çığlıklarını duymayan o resmi kaynaklar İsrail gibi bir terör örgütüne ‘devlet’ diyor. Filistin’e ise hiçbir şey diyemiyordu. Tabii mücadelesi dünyanın altını üstüne getirmiş emperyalist merkezlerde durup düşünmeye başlanmış ve mücaelenin kazanımları elde edilmiştir. Ömrü Ürdün’den Tunus’a sürgünlerle geçen Ebu Ammar bir elinde zetin dalının diğer elinde ise silahını taşımayı bırakmamıştır kimseye de bıraktırmamıştır. Maceracı ve radikal eğilimlerle de mücadele ederek tüm halkı doğru yöntemlerle ana hedefe kilitledi. Fransa Cumhurbaşkanının “cesaret adamı” diye niteleyerek tabutu başında saygı duruşu yapmasını sağlayan da bir bakıma buydu. Son zamanlarda İsrail’in ağırlaşan tehditlerine ve karargahının kuşatılmasına ‘teslim olmayarak’ yanıt verdi. Bir halkın özetiydi, Filistin zaten teslim olmamak demekti. Bu öyküde cümle olmak Türk Devrimleri’ne de nasip oldu. Filistin tedrisatından geçen Deniz Gezmiş ve arkadaşları Türkiye’nin Ebu Ammar’ı oldu. Tıpkı Vietnam gibi, Filistin de 68 devrimcileri davasında bağımsızık mücaelesi sembolüydü. Bir de o topraklarda kardeşliğin, dayanışmasının hamurunu kanla yoğuranlar var, uzak diyarlarda çektikleri tetiğin sıcaklığını hala hissettiğimiz Bora Gözen’lerin anısını mücadelemizde yaşatıyoruz, yaşatıyoruz ABD askerine çuval geçirerek, Mc Donalds’lardan filistin bayraklarını sarkıtarak, Nato üslerini kuşatarak, işbirlikçilerine rahat ve huzur vermeyerek! Yoksa haber bültenlerinde gördüğümüz o Gazzeli çocuğun gözlerine nasıl bakacağız? Bitirilen sözü Ebu Ammar’a bırakıyoruz:“Kutsal topraklarda bir şehit olmayı umuyorum. Ben bu yolu seçtim ve eğer düşersem bir gün, bir Filistinli çocuk Filistin bayrağını cami ile kliselerimizin üzerine dikecektir.” (Mart 2002'de İsrail güçlerinin işgalindeki Ramallah'taki karargahında El Cezire’ye verdiği demeç)*Ebu Ammar: Yaser Arafat’ın kod adı.Uğurcan YardımoğluTGB Genel Yönetim Kurulu Üyesi