Babaların kızlarına şehvet duymasını normalleştiren fetvalar, hemen ardından kızlarına cinsel istismarda bulunan babalar, her gün cinsel istismara uğrayan binlerce kadın, katledilen binlerce Özgecan…
Toplumsal çürümenin beraberinde getirdiği ve hızla türettiği çürümüş zihniyetler için yer veya zaman önemli değil artık. Genellikle şehir çıkışlarında, ormanlık alanlarda veya kocasından şiddet gören bir kadının mahküm kaldığı evinde duymaya alışık olduğumuz yürek sızlatan haberler artık şehirlerin göbeğinden geliyor kulaklarımıza.
Dün İstanbul’un en kalabalık semtlerinden birinde, Bağdat Caddesi’nde, 33 yaşındaki bir saldırgan 19 yaşındaki genç bir kadına, bir apartmanın arka bahçesinde tecavüz etti. Olay sonrası yakalanan eli bıçaklı saldırganın ifadesinde “Şeytana uydum” dediği öğrenildi.
Öncesinde dolandırıcılıktan, uyuşturucudan ve hırsızlıktan sabıkaları bulunan 33 yaşında, evli ve 2 çocuk babası saldırgan, Bostancı’da dolmuştan inip evine yürüyen genç kadını önce ağzını kapatıp sürükleyerek evinin yakınındaki bir apartmanın arka bahçesine götürdü, sonra bıçak tehdidiyle tecavüz etti. Tecavüzcü, genç kadının çantasındaki 65 TL ile cep telefonunu da aldı.
İnsanı sevgiye, saygıya, emeğe muhtaç bırakan sistem, önce insanları birbirlerine, sonra kendilerine yabancılaştırarak gericiliğin temellerini atıyor. Cıvıltılı kafelerin, renkli ışıkların, parlak vitrinli mağazaların bir sokak arkasına hapsediyor 19 yaşındaki genç bir kadının çığlıklarını.
Mücadele, sevgisiyle, emeğiyle, Cumhuriyet devrimlerinin kazanımlarıyla, o parlak ışıklar ile ört bas edilmeye çalışılan gericiliğe, köhnemişliğe; Yeni Ortaçağ’a karşıdır. O çığlıklar sahipsiz değildir.